FEEST!

Zaterdagnamiddag, en ik lig in de zetel onder een lakentje in een veel te groot marcelleke van mijn lief. Het regent buiten, en ik wil een sigaret maar ik ben te lui om naar de winkel te stappen. Er staat een glas appelsap binnen handbereik, ik heb een broodje gezond gegeten en op tafel ligt de lege verpakking van een dafalganneke.

Inderdaad. 't Is katerdag.


't is mijn laatste weekend op San Sal, dus we besloten om te gaan eten in Club Med. Efkes fancyshmancy een allinneke placeren? Awel ja, waarom ook ni. Eli was helemaal moe van het harde werken en wou eerst nog een beetje slapen, tot hij werd opgebeld door Edmond, één van zijn Bahamiaanse vriendjes.

Er zou ergens op 't strand een feestje gehouden worden waar iedereen van 't eiland naartoe zou gaan. - Hmm, klinkt best wel interessant.
Het zou héél leuk worden. - Liefst wel, ja.
Er zou gratis drank en eten zijn. - Okay, let's go!
( Twee schooierkes samen, echt ment to be for eachother )

Op 't feestje zelf zag het echt zwart van 't volk (hihi haha hoho - lachen gieren brullen - katerhumor, i'm so sorry), op een paar verdwaalde universiteitsstudentjes na dan. Vorig weekend waren we enkele van die studenten tegengekomen in een café, waar ze het beste van zichzelf gaven tijdens drankspellekes en heuse dancebattles. Resultaat: een griet die letterlijk naar huis moest gesleept worden na te veel baco's en mannen die elkaar aan 't berijden waren op den dansvloer terwijl ze hun hemd uitspeelden. You gotta be kidding me. Wij waren al gechoqueerd bij 't zien van zo'n taferelen, maar de locals gingen bijna over hunne nek aangezien homoseksualiteit hier ni echt geapprecieerd, laat staan geaccepteerd wordt.

De studenten hielden zich deze keer betrekkelijk kalm, maar de Bahamianen gingen volledig uit hun dak. Ik ergerde mij dood aan den mc die om de twee minuten de muziek onderbrak om een - blijkbaar zeer noodzakelijke - boodschap in de micro te roepen; gaande van "let's go" tot een poging tot meelullen met den tekst. Ik ben het gewoon om uren met mijn ogen dicht te staan dansen op nonstop techno- en housemuziek, dus dit vroeg effie een aanpassingske van mijne kant. Pas op, ik hou van reggae en dancehall en Bahamiaanse muziek is ook wel best oké, maar mijn inlevingsvermogen werd serieus op de proef gesteld door diene mc. HOU NU TOCH NE KEER GEWOON UWE BEK EN LAAT MIJ DANSEN!

De Bahamianen vinden dat blijkbaar wel geweldig en worden alleen maar hitsiger door diene praatzieke kerel. Hitsig, inderdaad. Het was alsof ik in één of ander negerclipke van MTV was terechtgekomen. Hoe dikker de kont van de vrouw, hoe geiler de kerel. En maar daggeren, en maar twerken. En maar vrolijk meezingen met liedjes met teksten als "I wanna fuck your vagina". Dat zwarten met een ongelooflijk gevoel voor ritme in hun lijf geboren worden, is wel degelijk geen fabeltje. Wanneer ge volledig overdonderd en geïntimideerd zijt door hun dansmoves en zelf nimeer durft te bewegen, is het ook al leuk om gewoon een beetje te kijken. Jong en oud, knap en lelijk, dik en dun, .. Iedereen danst met elkaar en tegen elkaar en op of onder elkaar. Iedereen heeft plezier. Iedereen lacht. En niemand interesseert zich in wat gij daar staat te doen, zolang ge u maar amuseert.

Ik heb het wel altijd al een beetje moeilijk gehad met deze dansstijl. Dansen is op zich al verleidelijk en suggestief, maar dit laat nog maar weinig aan de verbeelding over. Met uw handen op de grond en uw kont in de lucht neukbewegingen maken tegen het kruis van ne willekeurige kerel die toevallig achter u staat? Met één been in de lucht uw poepke staan schuren tegen ne paal? De rugleuning van ne rolstoel de beurt van zijn leven geven? Het komt mij altijd een beetje vrouwonvriendelijk en respectloos over, alsof dat de enige manier is om de aandacht van ne man te krijgen. Zo onpersoonlijk, zo "hier is mijn kont en pak mij zo hard als ge kunt en nadien mag de volgende passeren".

Ik ben waarschijnlijk een beetje beïnvloed door het beeld dat mannen hier van vrouwen hebben. De man is den baas en de vrouw moet luisteren.
Naast luisteren moet ze ook koken en kuisen, en op hare rug gaan liggen wanneer het hem uitkomt. Vrouwen moeten hun plaats kennen, en wanneer ze dat niet doen moogt ge ze een paar kletsen geven of een blauw oog stompen. Ik word altijd een beetje boos wanneer ik zo'n dingen hoor. Ik ken mijn plaats, en die is toevallig niet in de keuken. En dan ben ik vooral heel erg blij dat ik mijn verzameling blauwe plekken te danken heb aan mijn eigen onhandigheid en dat mijn lief hier dan wel woont, maar nog steeds liefjes "dankjewel" zegt wanneer ik zijn eten serveer. That's my boy.

Ik probeer mij wel elke keer opnieuw te realiseren dat de vrouwen zich ook maar gewoon amuseren op zo'n feestje, dat het hun manier van losgehen is. Dat het gewoon een speelse manier van met elkaar omgaan is, een beetje uitdagen en plezier maken. Dat het vooral een verschil in cultuur is en dat wij maar blanke, stijve, preutse trutten zijn. De kerels die te dicht in mijn buurt komen wanneer ik uitga, kunnen dan ook steevast rekenen op ne giftige blik. Laat staan dat ze daar enkele paringsrituelen met mij zouden proberen uitvoeren, het enige wat nat zou worden zou hun gezicht zijn nadat ik mijn pint daarin gesmeten heb. LAAT MIJ DANSEN! Maar ik ben dan ook zo'n asociaal geval dat zichzelf een plekske uitzoekt, haar ogen sluit en voor de rest van den avond in hare eigen wereld danst. Just me and the muuuusic.

Na twee drankskes (ja twee ja, mijn dranktolerantie gaat hier stijl bergaf) boeide de mc zijn gezever mij nimeer, en leek het mij eerder leuk dan vrouwonvriendelijk om een beetje te gaan schuren. Toevallig was mijn lief de knapste kerel van de keet (gebeurt wel vaker, lucky me) en ik was niet de enige die dat opgemerkt had. Wist ge dat katten zich ni tegen uw been aanschuren omdat ze lief willen zijn maar wel omdat ze u hunne eigendom willen maken? Dat leek mij hier wel ne gepaste tactiek. SCHUUUUREN VERDOMME. Nog juist ni geblazen. HA.

Na drankske nummer drie boeide helemaal niks of niemand mij nimeer (de rum en gin zijn hier van uitstekende kwaliteit, ze zijn gul wanneer ze uw glas ermee vullen en één pizzabaguette als fondke is duidelijk ni genoeg) en stond ik vrolijk alleen de macarena te dansen op 't strand en straathonden te knuffelen. En toen op 't einde van de avond Céline Dion door de speakers knalde, was ik helemaal uitzinnig en sleurde ik Eli mee den dansvloer op. Mijn ex-lieven zouden mij met nen blik van gemixte walging en ongeloof aangekeken hebben en zo snel mogelijk gaan lopen zijn. Maar Eli plakte vol enthousiasme tegen mijn lijf en de dansvloer was efkes van ons (letterlijk, al 't volk was namelijk al naar huis want zij appreciëren Céline duidelijk ni zo hard als wij dat doen - tsss, shame on them!).

Toen we naar huis gingen en ik de spiegel passeerde tijdens een sanitaire stop, was de realitycheck er echter. "Sorry lieeeeef, ik ben dronken en ik zie er zat uit en aleee ik heb kei weinig gedronken en sorry en aleee ma hoe kan da nu, maar wij zijn zo leuk samen en wij zijn echt een topkoppel en ... ma aleee hoe kan da nu da ik er zo uitzie en ik ga effie slapen op de brommer en sorrrry en ...". Onsamenhangende praat verkopen en er een beetje wasted uitzien, echt een topcombinatie en ongetwijfeld superaantrekkelijk. RRRAAAUW.

Vandaag is de realitycheck er in de vorm van hoofdpijn en Eli die mij ermee uitlacht. I confess, ik kan ni drinken. Anderzijds kan ik volledig nuchter nog steeds zeggen da wij echt een topkoppel zijn (eeeeecht!) en dat het echt echt echt leuk is samen (meeeeelig!). Dat ik niemand anders nodig heb om mij te amuseren (ooooh!), zelfs op feestjes die er helemaal anders uitzien dan degene die ik gewoon ben (flexibel, ge ziet da). En dat ik van elke dag dat ik hier ben geniet, zelfs met ne kater. FEEST!





P.S. voor Eli: Sorry als ik uw mannelijkheid heb aangetast door openbaar te verkondigen dat ge op Céline Dion hebt gedanst. Als goedmakertje zal ik eten voor u maken en het huis kuisen. I know my place.