ICH WILL NOG EIN BISSCHEN TANZEN
Blijf op de hoogte en volg Evi
03 November 2013 | Duitsland, Berlijn
Het zal wel zijn! Nog een klein beetje dansen. Dansen dansen dansen! Tot de zon opkomt, en als het gaat liefst nog een beetje langer ook. Tot uw voeten alleen nog maar een beetje trappelen en ge hoofdzakelijk op den beat meewiegt in plaats van den dansvloer volledig inpalmt.
Welkom in Berlijn, de stad die nooit slaapt en waar ge op elk moment van de dag wel een feestje kunt vinden. Hier is techno nog de koning der muziek, hier draaien de clubs voornamelijk harde beats in plaats van Guetta en consoorten. House in al zijn vormen, elektro en minimal, ... Maar dus vooral heerlijke, echte, loeiharde techno. Back to the roots. Als er een plek op de wereld is waar het merendeel van de mensen zijn hart voelt pompen in 150 bpm, dan zal het hier wel zijn. Glad to have been a part of it - amaaaai.
Terwijl wij, Belgen, met veel trots enkele geweldige festivals op de wereldkaart hebben gezet en men van overal onze ticketjes voor Tomorrowland inpikt, is het Berlijn die met stip op nummer één staat wanneer het over de graafste feestlocaties gaat. En ook hier eist die bekendheid zijn tol... In de rijen voor de clubs hoort ge meer Engels, Frans, Italiaans of whatsoever dan Duits. De toeristen vinden, vaak met behulp van hunne reisgids, met gemak hun weg naar de grootste clubs van Berlijn om er dan de plaatskes van de locals in te pikken. Sad story, maar goed ... Ik stond evengoed in één van die rijen mijn plek op te eisen.
Anyway, locaties... Kraakpanden, de dertiende verdieping van een appartementsgebouw, gewone woonhuizen, kelders, leegstaande fabrieken, architecturale pareltjes, ... You name it, ze hebben het. Hier heerst nog het underground rave gevoel, terwijl wij ons in een strak hemdje of kleedje mogen steken om de Noxx of La Rocca binnen te mogen. Hier zien de buitenwippers u liever in een afgesleten jeansbroek en met nen joint binnen wandelen, dan met stiletto's en valse nagels. There is a God, en hij is Duits, sowieso.
In Berlijn doet ge een dutje voor 't uitgaan. De clubs openen hun deuren pas rond één uur, en gaan vaak door tot maandagochtend. Uitslapen, ontbijtje meepikken en gaan feesten om 9 uur 's morgens? Waarom niet. Wij kropen rond 9 uur 's avonds in ons bed, om dan om middernacht onszelf uit ons bed te slepen, ons efkes te make-overen met een laag shmink waarna we 't nachtleven indoken.
Jammer genoeg moet ge 's avonds vaak een half uur of langer aanschuiven en hangt het ook een beetje af van de willekeur van de buitenwippers of ge wel degelijk binnen moogt. Zijt ge met een groep mannen? Vergeet het maar. (Seksisme ten top, maar thank god voor onze tieten.) Zijt ge toerist? Hou dan maar uwe mond zodat ze niet merken dat ge geen Duits spreekt of ze kunnen u evengoed de toegang weigeren. (Ergens wel begrijpelijk, ik zou het ook enorm frustrerend vinden om in mijn eigen stad niet te kunnen gaan feesten door de hopen toeristen.) 10 - 15 euro inkom is normaal (en wij al klagen wanneer we 4 euro moeten betalen in Kamikaze) maar ge kunt gemakkelijk besparen op drank door gratis kraantjeswater te vragen of uw fleske te vullen in de wc's. (Neen, wij waren geen landlopers... echt iedereen doet dat daar!).
Bij het lezen van bovenstaande dingen, kunt ge u misschien al een beetje voorstellen hoe de "scene" er hier uitziet. Ik geloof dat de meerderheid van 't volk volledig onder den dope zit (wel een beetje te verwachten als ge van plan zijt om 2 - 3 dagen non-stop te feesten), en dat ziet ge. Neen, ik bedoel ... ge kunt er gewoon niet naast kijken.
Zweterige mannen in bloot bovenlijf met ne pupildiameter van 5 centimeter zijn zowa de maatstaf. Ongecontroleerde dansmoves - of iets dat er voor moet doorgaan - en gasten die letterlijk met hun tong uit hunne mond gelijk ne gestoorde straathond staan te shaken zijn geen uitzondering. Ik moet eerlijk zijn, wanneer ik om 7 uur 's ochtends in zo'n vuil, donker hol sta met alleen wat rode lichten, strobo's en veel rook rond mij, de dj achter tralies volledig zie loos gaan en omgeven ben door volledig doortrapte ravers, dan werd ik een heel klein beetje ongemakkelijk en misschien zelfs een tikkeltje bang.
Neen lieve schat, ik wil niet met u dansen wanneer ge kwijlend met uw tong uit uwen bek uw zweterig lijf tegen mij komt aanschuren. Run for your life, serieus.
De uitbaters van zo'n clubs zijn zich natuurlijk ook heel erg bewust van de snoepkes die hun klanten binnensteken of 't poeder dat ze door hunne neus jagen. Om daar niet al te veel bewijzen van te hebben, is het dan ook verboden om foto's te nemen. In België moogt ge duizend keer met nen duckface, naar voorgeperste tieten en uwe vodka-cola prominent in de hand poseren, maar pillen pakken en lijnen snuiven wordt verbannen naar de anonimiteit van de toiletten. In Berlijn is het dan weer andersom: Stefa en ik namen héél erg stiekem ne foto van ons beide in de toiletten, terwijl ze op de dansvloer rond ons pillekes aan 't steken waren alsof het mentossnoepkes zijn.
Maar ge hoeft gene dopehead te zijn om u te amuseren in 't nachtleven van Berlijn (ge moet ze alleen wel kunnen tolereren). Wanneer ge ook maar een beetje zichzelf-respecterende (elektronische) muziekliefhebber zijt, zult ge in Berlijn uw hart ophalen. Het zal sprongskes van blijdschap maken, ja! Ge kunt elke dag van de week, en op zowat elk uur van de dag, gaan dansen dansen dansen! De muziek door uw lijf voelen stromen! Uzelf één voelen met al die andere feesters rond u! En vooral ... oprecht gelukkig zijn.
God is a DJ? Ik hoop van wel.
Ik kan alleen maar concluderen dat ik terug naar Berlijn moet. Ja, inderdaad... MOET! Beter voorbereid dan deze keer, uitgerust en zonder ziektekiemen. Een weekske waarin ik overdag mijn kamer van den hostel ni uitkom en 's avonds de beste clubs van 't stad ga ontdekken. I loooove techno, en dan heb 'k het ni over zo'n commercieel evenementje in Gent.
Welkom in Berlijn, de stad die nooit slaapt en waar ge op elk moment van de dag wel een feestje kunt vinden. Hier is techno nog de koning der muziek, hier draaien de clubs voornamelijk harde beats in plaats van Guetta en consoorten. House in al zijn vormen, elektro en minimal, ... Maar dus vooral heerlijke, echte, loeiharde techno. Back to the roots. Als er een plek op de wereld is waar het merendeel van de mensen zijn hart voelt pompen in 150 bpm, dan zal het hier wel zijn. Glad to have been a part of it - amaaaai.
Terwijl wij, Belgen, met veel trots enkele geweldige festivals op de wereldkaart hebben gezet en men van overal onze ticketjes voor Tomorrowland inpikt, is het Berlijn die met stip op nummer één staat wanneer het over de graafste feestlocaties gaat. En ook hier eist die bekendheid zijn tol... In de rijen voor de clubs hoort ge meer Engels, Frans, Italiaans of whatsoever dan Duits. De toeristen vinden, vaak met behulp van hunne reisgids, met gemak hun weg naar de grootste clubs van Berlijn om er dan de plaatskes van de locals in te pikken. Sad story, maar goed ... Ik stond evengoed in één van die rijen mijn plek op te eisen.
Anyway, locaties... Kraakpanden, de dertiende verdieping van een appartementsgebouw, gewone woonhuizen, kelders, leegstaande fabrieken, architecturale pareltjes, ... You name it, ze hebben het. Hier heerst nog het underground rave gevoel, terwijl wij ons in een strak hemdje of kleedje mogen steken om de Noxx of La Rocca binnen te mogen. Hier zien de buitenwippers u liever in een afgesleten jeansbroek en met nen joint binnen wandelen, dan met stiletto's en valse nagels. There is a God, en hij is Duits, sowieso.
In Berlijn doet ge een dutje voor 't uitgaan. De clubs openen hun deuren pas rond één uur, en gaan vaak door tot maandagochtend. Uitslapen, ontbijtje meepikken en gaan feesten om 9 uur 's morgens? Waarom niet. Wij kropen rond 9 uur 's avonds in ons bed, om dan om middernacht onszelf uit ons bed te slepen, ons efkes te make-overen met een laag shmink waarna we 't nachtleven indoken.
Jammer genoeg moet ge 's avonds vaak een half uur of langer aanschuiven en hangt het ook een beetje af van de willekeur van de buitenwippers of ge wel degelijk binnen moogt. Zijt ge met een groep mannen? Vergeet het maar. (Seksisme ten top, maar thank god voor onze tieten.) Zijt ge toerist? Hou dan maar uwe mond zodat ze niet merken dat ge geen Duits spreekt of ze kunnen u evengoed de toegang weigeren. (Ergens wel begrijpelijk, ik zou het ook enorm frustrerend vinden om in mijn eigen stad niet te kunnen gaan feesten door de hopen toeristen.) 10 - 15 euro inkom is normaal (en wij al klagen wanneer we 4 euro moeten betalen in Kamikaze) maar ge kunt gemakkelijk besparen op drank door gratis kraantjeswater te vragen of uw fleske te vullen in de wc's. (Neen, wij waren geen landlopers... echt iedereen doet dat daar!).
Bij het lezen van bovenstaande dingen, kunt ge u misschien al een beetje voorstellen hoe de "scene" er hier uitziet. Ik geloof dat de meerderheid van 't volk volledig onder den dope zit (wel een beetje te verwachten als ge van plan zijt om 2 - 3 dagen non-stop te feesten), en dat ziet ge. Neen, ik bedoel ... ge kunt er gewoon niet naast kijken.
Zweterige mannen in bloot bovenlijf met ne pupildiameter van 5 centimeter zijn zowa de maatstaf. Ongecontroleerde dansmoves - of iets dat er voor moet doorgaan - en gasten die letterlijk met hun tong uit hunne mond gelijk ne gestoorde straathond staan te shaken zijn geen uitzondering. Ik moet eerlijk zijn, wanneer ik om 7 uur 's ochtends in zo'n vuil, donker hol sta met alleen wat rode lichten, strobo's en veel rook rond mij, de dj achter tralies volledig zie loos gaan en omgeven ben door volledig doortrapte ravers, dan werd ik een heel klein beetje ongemakkelijk en misschien zelfs een tikkeltje bang.
Neen lieve schat, ik wil niet met u dansen wanneer ge kwijlend met uw tong uit uwen bek uw zweterig lijf tegen mij komt aanschuren. Run for your life, serieus.
De uitbaters van zo'n clubs zijn zich natuurlijk ook heel erg bewust van de snoepkes die hun klanten binnensteken of 't poeder dat ze door hunne neus jagen. Om daar niet al te veel bewijzen van te hebben, is het dan ook verboden om foto's te nemen. In België moogt ge duizend keer met nen duckface, naar voorgeperste tieten en uwe vodka-cola prominent in de hand poseren, maar pillen pakken en lijnen snuiven wordt verbannen naar de anonimiteit van de toiletten. In Berlijn is het dan weer andersom: Stefa en ik namen héél erg stiekem ne foto van ons beide in de toiletten, terwijl ze op de dansvloer rond ons pillekes aan 't steken waren alsof het mentossnoepkes zijn.
Maar ge hoeft gene dopehead te zijn om u te amuseren in 't nachtleven van Berlijn (ge moet ze alleen wel kunnen tolereren). Wanneer ge ook maar een beetje zichzelf-respecterende (elektronische) muziekliefhebber zijt, zult ge in Berlijn uw hart ophalen. Het zal sprongskes van blijdschap maken, ja! Ge kunt elke dag van de week, en op zowat elk uur van de dag, gaan dansen dansen dansen! De muziek door uw lijf voelen stromen! Uzelf één voelen met al die andere feesters rond u! En vooral ... oprecht gelukkig zijn.
God is a DJ? Ik hoop van wel.
Ik kan alleen maar concluderen dat ik terug naar Berlijn moet. Ja, inderdaad... MOET! Beter voorbereid dan deze keer, uitgerust en zonder ziektekiemen. Een weekske waarin ik overdag mijn kamer van den hostel ni uitkom en 's avonds de beste clubs van 't stad ga ontdekken. I loooove techno, en dan heb 'k het ni over zo'n commercieel evenementje in Gent.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
