RAMADAMN

Dayum. Eén van mijn wetenschappelijke onderzoeken is gisteren verschrikkelijk hard de mist in gegaan. Nog voor het goed en wel gestart was. Doorzettingsvermogen nul nul nul, maar op zich is da geen verrassing voor iemand die zich concentreert op het nu, niet goed weet wat "lange-termijn-geluk" nu net inhoudt en steevast kiest voor het "leuke" wanneer er gekozen moet worden tussen dat en het "nodige". Maar daarnaast ben ik ook enorm nieuwsgierig, en zit er soms een heuse Jambers in mij verborgen. "Wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft hen?" En nog voor ik het goed en wel besef, begin ik mensen uit te horen en vraag ik demonstraties en probeer ik zelf dingen uit (vaak met weinig kans op slagen aangezien mijn enthousiasme ook al snel weer getemperd is of al bij iets anders ligt).

In Tunesië is de Jambers in mij ook weer vollenbak aanwezig. Tot nu toe was mijn favoriete onderwerp "de allintoerist" maar ook dat onderwerp begon mij al snel te vervelen. Been there, done that. Next! Volgend onderwerp dat mijn interesse wekte, was de collega van Lenka die een paal in haar living heeft staan. Wacht ... Ne glimmende paal in 't midden van uw appartement? In Tunesië? Ofwel hebben de binnenhuisarchitecten hier een beetje ne vreemde smaak, ofwel sta ik oog in oog met een paaldanseres. In Tunesië!! Mijn hart begon al sprongeskes te maken, ik moest enthousiaste kreetjes met moeite inslikken, ik liet haar beloven mij een demonstratie te geven. Joepiejeee!

Gisteren was ik vooral geïnteresseerd in "de praktiserende moslim", vooral op degene die zich houden aan de ramadan. Ik zette mijn speurneus op, startte een heus onderzoek en speciaal voor jullie schreef ik er een kort rapport over. Hoera, hoera!

WIE ZIJN ZE?
In eerste instantie zou ik vooral willen roepen: "DA ZIJN ZOTTEN!" maar da zou van bijzonder weinig respect getuigen, en dan zit de kans er wel eens in da Allah weer boos op mij wordt en mij nog maar eens laat bestelen of verbranden. Neen, bedankt. De ramadan is een belangrijke maand voor de moslims, en de meeste van ons weten ook wel vaag wat dit net inhoudt. De ramadan wordt door de meerderheid van de moslims (niet altijd even strikt) gevolgd, maar er wordt een uitzondering gemaakt voor de zieken, zwangere vrouwen, reizigers (hoera!), vrouwen tijdens hun menstruatie, kinderen en soldaten in oorlogstijd.

WAT DOEN ZE?
Niet zo heel veel, eigenlijk. Op afzien en bidden na dan. Wat doen ze vooral niet? Eten, drinken, roken en seksen. Eerste gedachte die in mijn hoofd opkomt, is toch wel "saaahaaai" en opnieuw ook een beetje "zooohoot". Maar toch ook wel "chapeau" dat ze de wilskracht hebben om dat een hele dag vol te houden. Er zijn mannen die een hele dag op een stoel hangen, zo weinig mogelijk energie verspillend, wachtend op de moskee die oplicht en het bijhorende kanonschot dat hen vertelt dat het vasten die dag eindigt. Er zijn mensen die de dag slapend doorkomen (zou ook mijn favoriete optie zijn!) Maar er zijn ook mensen die werken, en zelfs héél hard. Hoe komt ge uwe dag al werkend door, in 40 graden, zonder te drinken? Hoe doen al die mannen dat, zij die in de toeristische sector staan en dag in dag uit geconfronteerd worden met mensen die aan het eten en drinken zijn, zonder dat zelf te mogen doen?

WAT DRIJFT HEN?
En dat was meteen de hamvraag van het wetenschappelijke onderzoek dat Lenka en ik hebben opgezet. Waarom doet ge in godsnaam (hihi) zoiets? Wa zorgt ervoor dat ge daar in de eerste plaats met begint en het dan nog eens kunt volhouden ook? In principe (thank you Wikipedia!) gaat het kort samengevat om het volgende:
- Het vasten ziet men als een vorm van zuivering van de ziel en gehoorzaamheid aan God.
- Het vasten is een van de vijf zuilen van de islam en is dus verplicht.
- Het is mogelijk door het vasten zelfdiscipline te ontwikkelen.
- Het vasten laat voelen hoe het is om honger te hebben.
- Het vasten is een manier om aan zwakheden in het karakter te werken.

Goed, dat wilden we dan zelf wel eens proberen. Vol enthousiasme besloten we een volledige dag te vasten. Aangezien ik in België soms vergeet te eten en ik al helemaal niet vaak drink (overdag, 's avonds is als vanzelfsprekend een andere zaak!), dacht ik dat dit een piece of cake (een piece of cake die ge natuurlijk niet moogt opeten, snif) voor mij zou zijn. En seks is hier al helemaal uitgesloten. Tot Lenka fijntjes opmerkte dat ik een hele dag niet zou mogen roken. WA? NEN HELE DAG NI ROKEN? De paniek verspreidde zich razendsnel over mijn lichaam en hoofd, en gelijk ne gek begon ik buiten op het terras van mijn sigaret te trekken. Ikke verslaafd? Nee joh.

Gisteren was het dan zover. Om kwart na 3 de wekker zetten, en nog net voor de imman begon te kwelen (ja, een slaapliedje om half 3 's nachts.. elke nacht opnieuw!), sloegen we een halve liter water achterover. Hupla, efkes hydrateren voor ons dagske afzien zou beginnen. En dan omdraaien en verder slapen. Gekke jongens toch, maar so far so good. Toen we opstonden, leek Allah ons goed gezind te zijn want het was bewolkt. Minder warm, minder zweten, minder drinken? Dit zou een eitje worden! Eitje? Zei er iemand eitje? Mmmm, een eitje. En opeens was een ontbijt zo aanlokkelijk. Ik ben zo één van die typische kleuters die altijd datgene dat ze ni mogen hebben, het liefste willen. (Op alle gebied, gaande van een nieuw paar schoenen wanneer uw rekening een absoluut dieptepunt heeft bereikt, tot een reep chocolade wanneer ge op dieet staat of één of andere kerel die u ni eens ziet staan) En terwijl ik mij probeerde te focussen op één van de gedachtes van de ramadan, namelijk solidair zijn met de armen, bleef ik alleen maar denken aan koffie en een sigaret. Koffie met een sigaret. Welke dag kan nu goed beginnen zonder koffie en sigaret? Snif snif snif. Beetke wenen. Misschien kan ik mijn tranen drinken? NEE DA MAG NI! Waar is uw karakter, Evi?

Allah was mijn negatieve gedachtes waarschijnlijk beu, en besloot dat ik de wolkjes aan de hemel ni verdiende. Fjoew, allemaal weg en vollenbak zon op mijne kop. Ik strompelde wa over de markt van Nabeul, ik werd overal aangeklampt door verkopers die mij ne halve liter cola voor 50 cent wilden aansmeren (terwijl het hier anders minstens nen euro kost, sowieso puur om mij te pesten heee!), en ik wimpelde ze allemaal heel flink af terwijl ik om de 5 seconden over mijn lippen lekte. Warm! Dorst! Hoofdpijn! Afzien! Ik begon bijna fata morgana's te zien en stiekem twijfelde ik wel heel erg vaak of ik ni gewoon stiekem zou drinken zonder het Lenka te vertellen. En passant zou 'k dan wel ineens een safke schooien. En misschien een gebakske kopen. NEE DA MAG NI! Again, waar is uw karakter, Evi? En flink als ik ben, weerstond ik aan alle verleidingen. Schouderklopke voor mezelf! Ik zou mezelf misschien zelfs een speekmedaille geven, mocht mijne mond ni zo uitgedroogd zijn.

Rond half 2 strompelde ik naar Lenka, en uiteindelijk besloten we om ons wetenschappelijk onderzoek toch maar stop te zetten. Ramadannen is ni leuk. Ramadamn. Vollenbak gefaald. Vollenbak afgezien. Vollenbak respect voor iedereen die het wel kan! Ge kunt u ni voorstellen hoe verschrikkelijk moeilijk het is om te vasten in deze omstandigheden, tot ge het zelf geprobeerd hebt. Na ne halve dag was ik al belachelijk veel energie kwijt, was ik chagrijnig en voelde ik mij fysiek toch ook nimeer helemaal oké. Na nen halve dag! Op zich nog wel een prestatie, want als ge als jong manneke of meiske start met uw eerste ramadan hoeft ge ook maar een halve dag te vasten. Kalmpkes aan beginnen. Feit is natuurlijk da ik geen jong manneke of meisje nimeer ben (hoewel we allemaal weten dat ik nog een jong, dartelend veulen ben, in de fleur van mijn leven!), en dat ik gewoon vollenbak ne plooier ben.

Ergens vind ik het wel jammer dat ik het geen hele dag heb kunnen volhouden, maar ik miste de motivatie om door te zetten. Ik geloof niet dat mijn ziel gereinigd gaat worden door niet te eten, gehoorzaam zijn was ik vroeger al ni aan mijn mama dus laat staan aan God, ik ben mij na een halve dag ook wel bewust van hoe zielig het leven van arme mensen is, zwakheden in mijn karakter heb ik al veel langer ontdekt en zelfdiscipline is nooit één van mijn sterke kanten geweest. Concentreren op het nu en kiezen voor het leuke, elke keer opnieuw. Oeps.

In elk geval probeer ik nu ietske minder openbaar een sandwichke te eten, van een fleske ijskoud water te drinken of een sigaret op te steken. Seksen in het openbaar is nooit eentje van mijn favorieten geweest, dus ook dat laat ik hier netjes achterwege. En zoals het goede wetenschappers beaamt, probeerden we ons onderzoek toch nog tot een mooi einde te brengen door pas aan ons avondmaal te beginnen nadat de moskee oplichtte en het kanonschot te horen was. Misschien lukt het mij een volgende keer wel beter. Insjallah.